ترميم بافت استخوان با فناوری نانو در البرز

محققان ايراني موفق به ترميم بافت استخواني با نانو بيوسراميك‌هاي نوين شدند.

عضو هيأت علمي پژوهشگاه مواد و انرژي گفت: با همكاري مركز تحقيقاتي درماني ناباروري دانشگاه علوم پزشكي يزد به بررسي ترميم بافت استخوان آسيب ديده در موش صحرايي با بيوسراميك نانوساختاري بر پايه كلسيم منيزيم سيليكات (مرونيت) و مقايسه آن با پودر هيدروكسي آپاتيت تجاري پرداختیم كه مهم‌ترين كاربرد اين طرح در صنايع پزشكي و مهندسي پزشكي خواهد بود.
«علي حافظي» افزود: بيوسراميك‌هاي فسفات كلسيم، به‌ويژه پودرهيدروكسي آپاتيت (HA)، به دليل شباهت زياد به تركيب معدني موجود دربافت‌هاي سخت، به‌طورگسترده به‌عنوان ايمپلنت استخوان مورد استفاده قرارمي‌گيرد؛ با اين حال، محدوديت‌هايي نظير مقاومت فشاري و تافنس شكست پايين كاربردهاي گسترده‌تر آن را براي ترميم بافت استخوان محدود كرده است.
وي اضافه كرد: درسال‌هاي اخير، مرونيت به دليل افزايش تكثير سلولي بيشتر و خواص مكانيكي بهتر توجه بسياري از محققان را به خود جلب كرده است.
همچنين مطالعات انجام شده نشان داده است كه استئوبلاست‌ها (سلول‌هاي استخوان‌ساز) فعاليت‌ تكثيري بهتري روي مرونيت نسبت به HA از خود نشان مي‌دهند.
عضو هيأت علمي پژوهشگاه مواد و انرژي و محقق اين طرح در اين باره اظهاركرد: در اين كارتحقيقاتي كه در ادامه پايان‌نامه دكتراي من ومنتج از طرح پژوهشي مشترك با مركز تحقيقاتي درماني ناباروري دانشگاه علوم پزشكي يزد بود، ما به دنبال بررسي ميزان استخوان‌سازي تركيبي برپايه كلسيم منيزيم سيليكات يا همان مرونيت و مقايسه نتايج آن با پودر هيدروكسي آپاتيت كه در ترميم استخوان متداول است، بوديم.
حافظي درمورد مراحل انجام اين تحقيقات تصريح كرد: درابتدا مرونيت به روش سل ‌ـ ژل سنتزشد و خواص فيزيكي آن مورد ارزيابي قرار گرفت؛ سپس با انتخاب ۲۴ موش صحرايي ۳ تا ۴ ماهه با وزن مشخص و تقسيم آنها به ۳ گروه ۸ تايي حفره‌هايي در استخوان ران آنها ايجاد شد.
وي ادامه داد: در ادامه در يك گروه اين حفره‌ها با پودرمرونيت و درگروهي ديگر با پودر هيدروكسي آپاتيت پرشد؛ گروه آخرهم بدون اين‌كه حفره با ماده‌اي پرشود، به‌عنوان گروه كنترل انتخاب شد سپس با گذشت زمان ۲ و ۸ هفته مطالعات هيستولوژيكي روي اين گروه‌ها صورت گرفت و به مقايسه نتايج به دست آمده پرداخته شد.
محقق اين طرح افزود: نتايج نشان داد كه استخوان‌سازي و رگ‌زايي مرونيت درمحدوده گسترده‌ترو با سرعت بيشتري در مقايسه با گروه‌هاي ديگر ايجاد شد چرا كه فعاليت استئوبلاست‌ها روي مرونيت نانوساختار درمقايسه با هيدروكسي آپاتيت ميكروني افزايش قابل ملاحظه‌اي داشت. اين محقق ادامه داد: بنابراين با انجام بررسي‌هاي تكميلي مي‌توان به كاربرد اين ماده به‌عنوان جايگزين مناسب استخوان با قابليت رگ‌زايي و افزايش فعاليت سلولي اميدوار بود. به گفته حافظي، وي و همكارانش در ادامه اين طرح به دنبال ساخت داربست‌هايي از كامپوزيت‌هاي اين ماده به همراه پليمرهاي زيست سازگار هستند.

منبع: روزنامه همشهری استان البرز

مدرسه مهندسی پزشکی ایران